WE DID IT AGAIN!!!!!

Toen ik de woensdagochtend voor het EK aan het ontbijt zat met Jon Wicks en William Millerson, waren Jon zijn woorden: "Kijk naar ons. Decennia geleden startten we alle drie elk in ons eigen land met wat vrienden in een lokale karateclub. AND LOOK WHAT HAPPENED!" 

Dit is een beetje wat KCAR overkomt. 5 jaar geleden trok ik terug naar de oude stal met de bedoeling om voor mezelf ‘low profile’ terug wat meer zelf te trainen, de KCAR-ers het WIKF-pad op te sturen en geleidelijk aan mijn leerlingen aan de EK's en WK's WIKF te laten deelnemen en zelf relaxed in het publiek te zitten. AND LOOK WHAT HAPPENED! 

Onze KCAR-ers behaalden reeds een twintigtal WIKF DANGRADEN, volgen talloze stages in binnen- en buitenland en staan hoog aangeschreven, onze scheidsen behoren bij de toppers van WIKF, en België steekt de andere TRADITIONELE WIKF-topper Engeland voorbij met dank aan onze KCAR-atleten, en ikzelf.... tja... rustig als toeschouwer in de tribune zitten is er niet echt bij. 

Hard werken loont en wordt gewaardeerd en gerespecteerd binnen WIKF en voor onze KCAR-ers is dit jaarlijks terugkerend evenement één zalige roetsjbaan en een internationale verbroedering en verzustering met als apocalyps de Sayonara Party. 

Ook dit jaar bleef het succes niet achterwege. 

Bij de pupillen verlengde ons Jolie met succes haar katatitel. Bij kumite kwam ze wat te kort. Bij de preminiemen meisjes behaalde ons Daphne brons bij kata maar bij kumite zat er geen podium in. Had ze daar gedraaid zoals twee dagen later bij team kumite, dan had dat er volgens mij wel ingezeten. Huib, pas naar de miniemen overgegaan, deed meer dan zijn best, werkte erg goed maar viel naast het podium. Bij de kadetten jongens behaalde Sidney als nieuweling in deze reeks een vierde plaats en dus net geen brons. Ook bij kumite geen podium maar hier zit zeker nog veel groeimarge op. Bij de meisjes zit Indra in volle voorbereiding voor haar 1e dangraad en dat bewees ze alvast bij kata door beslag te leggen op een zilveren plaats achter... ons ander trainingsbeest Eva. Eén EN twee voor KCAR. Bij kumite zat er voor beiden jammer genoeg geen podium in. Junioren jongens: Lars zijn nieuwe reeks en meteen bingo bij kata (zilver) EN kumite (brons). Ondanks dit prachtresultaat geloof ik in het feit dat er in de toekomst terug een gouden medaille kata in zit voor Lars zoals vorig jaar. Glen kwam nog wat te kort tijdens zijn eerste EK-deelname maar draaide wel goed en gemotiveerd. Bij de junioren meisjes behaalde Marie een mooi resultaat bij kumite door brons te bemachtigen. Mirthe en Laura behaalden in kumite geen resultaat maar in kata kon Laura na verschillende eerdere podia en na 1 EK-titel en 1-WK titel kumite eindelijk de katatitel mee naar huis nemen. De senioren dan. Voor Sven geen podium bij kumite maar wel voor de eerste maal brons bij kata. Onze coach Brecht behaalde voor het derde jaar op rij een podiumplaats bij kata: zilver. Ook bij team vochten de meesten van onze mensen behoorlijk tot zeer goed maar het was enkel het KCAR-juniorendamesteam (Laura/Mirthe/Marie) dat beslag kon leggen op brons. 

TIEN individuele podia en 1 teampodium waarvan 3 titels was het resultaat. PROFICIAT KCAR! Zat er meer in? Zeker en vast. Blijven focussen en met de piek in zicht niet even gas terugnemen, want dat kost één of meerdere podiumplaatsen. 

Proficiat aan Steven en Leen met jullie arbitrage. Proficiat coach Brecht om je weer volledig ten dienste te stellen van onze kampers in combinatie met je eigen succesvolle deelname. Bedankt aan de ouders voor jullie support. Bedankt fotografe Katuschka met Bert in back-up om alles vast te leggen voor de geschiedenis. 

Ik wil trouwens al mijn sempais en assistenten bedanken voor jullie dagelijkse inzet om deze en de volgende generatie mee klaar te stomen voor en te begeleiden naar de toekomst. Om ze mee te laten genieten van het familiegevoel wat o zo belangrijk is binnen KCAR en WIKF. Het doet me plezier te zien dat jullie meer internationale WIKF FB- vriendjes/-vriendinnetjes hebben, dat jullie samen feesten, bij elkaar logeren en plannen maken en ik hoop dat jullie hier evenveel van genieten als ikzelf. 

Ik zou zeggen: op naar een volgend jaar hard trainen, een jaar amusement en op naar Curaçao. Normaal hebben we daar geen last van het enige grote minpunt van dit jaar: de afstand tussen de hotels. 

Gaan we daar ook scoren? Wie weet.... ik geloof er alvast in. 

Remember: "THE ONLY DIFFERENCE BETWEEN THE POSSIBLE AND THE IMPOSSIBLE IS ONES WILL"

Sensei