Alain Rayen werd geboren op 5 december 1964 en deed tot zijn dertiende niet aan sport. In september 1978 leerde hij Pasqualino Mare kennen, een nieuwe klasgenoot die ooit Goju Ryu karate deed en terug wou beginnen maar ditmaal met Wado Ryu. Toen Pasqualino zijn gele gordel behaalde en voorstelde om een keertje een training te bezoeken, raakte Alain onmiddellijk geïnteresseerd en startte zelf op 6 november 1978 bij Karateclub Kushanku Beringen onder leiding van Danny Diepvents 1e dan en hulptrainer Walter Tofoni 2e kyu.

Alain trainde twee tot drie maal per week en toen de club een kinderafdeling opstartte in 1980, assisteerden Alain en Pasqualino (ondertussen blauwe gordel) de trainer en proefden zo voor de eerste maal van het lesgeven. Spijtig genoeg kon Danny minder en minder zelf les geven omwille van werkverplichtingen en toen ook Pasqualino en enkele andere jeugdvrienden stopten, ging Alain (ondertussen bruine gordel) vanaf 1981 meer en meer trainen in Diest en Zelem, bij een van de toonaangevende Wado Ryu-clubs onder leiding van Jean Beckers 3e dan en de peetvader van het Wado Ryu in Limburg. Toen de club in Beringen in 1983 helemaal ophield te bestaan, trainde Alain dagelijks (zeven op zeven) bij Jean in al zijn clubs en behaalde hij dat jaar ook zijn zwarte gordel bij sensei Kamigaito.

Van 1983 tot 1985 werd dit keiharde trainingsschema aangehouden, maar toen Alain in 1985 2e dan werd bij sensei Suzuki, kreeg hij slecht nieuws te horen. Jean was van plan om naar Paraguay te emigreren maar ging eerst drie maanden op prospectie en vroeg aan Alain om de clubs van Helchteren en Diest over te nemen. Wanneer je sensei iets vraagt, doe je dat en zo werd Alain vanaf 1 december 1985 hoofdtrainer van deze clubs en was KCAR een feit.

Jean Beckers kwam na de prospectie terug en bleef les geven in verschillende afdelingen, zodat Alain kon blijven trainen in combinatie met het lesgeven. Hij werd aangemoedigd om een nieuwe club te starten wat op 11 september 1986 in Eksel gebeurde. Op 11 maart 1988 vertrok Jean definitief naar Paraguay en vanaf toen stond Alain er helemaal alleen voor. Er was op dat moment een goede samenwerking met andere Limburgse Wado Ryu-clubs

Alain besloot dat de tijd rijp was om zelf meer naar buiten te komen en zich enerzijds in het lesgeven verder te bekwamen en zich anderzijds binnen de federatie te profileren. In 1988 behaalde hij zijn ABO-diploma BLOSO en in 1989 werd hij initiator BLOSO, behaalde hij zijn 3e dan en werd hij C-scheidrechter bij de Vlaamse Karate Associatie. Tevens behaalden ook de eerste leerlingen onder zijn leiding een zwarte gordel.

De eerste helft van de jaren negentig werd Alain A-scheidsrechter en trainer B BLOSO. De afdeling van Peer werd opgericht en de eerste leerlingen die bij hem met karate begonnen als witte gordel, werden zwart en de eerste kampioenen werden gevormd. Dit laatste stopte nooit want KCAR is in Vlaanderen reeds jaren een van de toonaangevende wedstrijdclubs en dit zowel op nationaal als internationaal vlak. In 1993 werd Alain lid van de nieuwe opgerichte Sporttechnische Commissie VKA onder leiding van Rudy Schuermans en in 1994 behaalde hij zijn 4e dangraad. In 1995 werd Alain lid van de Raad van Bestuur VKA en begon hij buiten het sportieve luik ook het politieke luik van zijn carrière.

In de tweede helft van de jaren negentig bleven op wedstrijdvlak de kampioenstitels binnenstromen en in de clubs kwamen meer en meer zwarte gordels maar ook hogere dangraden. Alain werd in 1996 lid van de gradencomissie VKA en behaalde in 1999 zelf zijn 5e dangraad. In 1998 werd de afdeling Overpelt opgericht ter vervanging van de club in Diest.

In de nieuwe eeuw ging KCAR op hetzelfde elan verder met het behalen van een hele reeks 3e dangraden, nationale titels en internationale (waaronder Europese) podia. Alain werd selectieverantwoordelijke voor de Vlaamse Karate Associatie, ondertussen herdoopt in Vlaamse Karate Federatie Multistijl (VKFM), en is sinds 2003 trainer van de elite-atleten, zodat vele buitenlandse verplaatsingen wereldwijd het gevolg zijn. In 2005 ontving Alain uit handen van wijlen Leo Van Bortel, voorzitter van VKFM, zijn 6e dangraad. Tevens werd hij door BLOSO erkend als trainer A.

Vanaf 2009 wordt het wedstrijdkarate tijdelijk ietsje teruggeschroefd maar het wordt zeker nog gestimuleerd. Familiekarate is de nieuwe uitdaging en dit kent een enorm succes. Er wordt gestart met een volledige nieuwe groep 30-plussers (vooral ouders) die zich samen met hun kinderen bekwamen in 'Lifetime Karate'. Wat deze volwassenen met zich meebrengen is het feit dat er terug tijd is voor de gezelligheid na de trainingen. Nakaarten in het cafetaria, een etentje, een feestje, kortom het sociale luik wordt terug belangrijker in de facebookwereld. In 2010 wordt er terug een doorstart gemaakt met een hele nieuwe generatie jonge wedstrijdkarateka’s en de resultaten zijn fantastisch, de sfeer op de wedstrijden super met tientallen deelnemers en supporters waarvan er velen zelf karate beoefenen of timekeeper zijn.

In 2011 rondden we de kaap van de 50 zwarte gordels afgeleverd binnen onze club. Alain trekt zich terug als actief topsporttrainer bij de federatie om zich ten volle te wijden aan de club, het WIKF en het Wado in het algemeen. Vanaf 2012 startten we met kleuterkarate ter aanvulling op ons familiekarate. Eerst in Eksel en vanaf 2014 in al onze dojo's, zonder het wedstrijdkarate uit het oog te verliezen. Tevens werd dat jaar ook Wado Vlaanderen opgericht om een goede samenwerking tussen onze Vlaamse karateclubs verder te verbeteren.

Ook WIKF Belgium wordt opgericht. Voor de nationale WIKF-kadertrainingen kunnen we terecht in de WIKF Honbu Dojo in Sporthal De Kimpel te Bilzen onder leiding van nationaal Chief Instructor Mathieu Beysen 7e dan. Vanaf 2013 doen we ook onze danexamens terug binnen het WIKF (60 aangesloten landen wereldwijd) en dit bij World Chief Instructor Jon Wicks 8e dan Hanshi. Tevens doen we vanaf 2013 terug mee met de jaarlijkse hoogmis van het WIKF, namelijk het EK of het WK. Crawley 2013 en Nicosia 2014 passeerden reeds de revue. Alain maakt zelf vanaf 2014 deel uit van de WIKF-organisatiecommissie en werd aangesteld als WIKF KATA REFEREE, terwijl sempai Steven Achten verantwoordelijke werd voor de WIKF Kumite Arbitrage Belgium. Buiten de nationale stages onder leiding van Jon Wicks volgen ook meer en meer assistent-trainers van onze club de internationale stages om het WIKF-karate nog beter in onze club te introduceren. Alain ontvangt eind 2014 zijn 7e dan WIKF uit handen van Jon Wicks.

Anno 2015 is KCAR volledig in de 'WIKF MOOD'. Alain zit niet langer in het bestuur van de Vlaamse Karate Federatie en wordt President WIKF Belgium. Het traditionele karate wordt nog steeds gecombineerd met wedstrijdkarate. Het beoefenen van karate binnen onze club is een feest waarbij dezelfde doelstellingen die we reeds meer dan een kwart eeuw hoog in het vaandel dragen, behouden blijven, namelijk het leveren van kwaliteit in ELK onderdeel van het KARATE DO. De voornaamste waarde is dat we ondanks de grote verschillen in leeftijd, graad en competitieve ingesteldheid nog meer dan vroeger één grote familie zijn en dat binnen deze familie het ene lid niet belangrijker is dan het andere. Kortom KCAR brengt karate voor elk niveau en elke leeftijd en we hopen dit nog vele jaren te kunnen doen.